Het mooiste cadeau wat wij onze kinderen kunnen geven is de vrijheid zichzelf te mogen zijn. Zo kan het kind ontdekken hoe mooi en hoe krachtig het is. Onze rol zou hierin begeleidend en niet dwingend of sturend moeten zijn. Maar dit is niet altijd even eenvoudig. In onze maatschappij ‘moet en hoort’ veel. Natuurlijk zijn er regels nodig die we met elkaar afspreken om de samenleving draaiende te houden, maar in hoeverre spelen macht, gewoonte en ego hierbij een rol?
Het kind wordt geboren met een prachtige ‘eigen’ wijsheid. Het is gevoelig voor stemmingen, disharmonie en onechtheid. Intuïtief voelt het kind aan of wij ‘echt’ zijn of ‘net doen alsof’ en zo worden wij met onze neus op de feiten gedrukt. Dit wordt het kind niet altijd in dank afgenomen. Zo kan het dus voorkomen dat een kind afwijkend gedrag vertoont wat wij veroordelen. We gaan er dan aan voorbij dat het kind ons iets te vertellen heeft. Het spiegelt ons en onze maatschappij en daar kunnen we veel van leren. Uiteindelijk kan het kind ons het beste laten zien waar het gelukkig van wordt; wat zijn taak hier op aarde is en hoe het die, met onze liefde en steun, kan realiseren.
